[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zrobili go przewodniczącym rady.
- Szkoda - powiedział Wembling. - Uważam, że z Narrifem doszlibyśmy do porozumienia,
ale nigdy nie uda nam się tego zrobić z Fornrim. Takiego przebiegłego łajdaka, jak on,
jeszcze nie widziałem. A więc, przyjechał z urzędnikami sądowymi...
Przerwał na moment.
- Więc to Fornri złożył ten pozew! - wykrzyknął.
- Zgadłeś. I dopóki tubylcy nie wydadzą tego pół miliona kedytek, uzyskanych z grzywien,
możesz się spodziewać więcej takich numerów. Powinniśmy ograniczyć liczbę pracowników
do minimum i przeczekać do chwili, gdy tubylcom skończą się pieniądze lub gdy ich
adwokatom zabraknie konceptu.
Wembling przecząco pokręcił głową.
- Czas jest znacznie ważniejszy od pieniędzy. Musimy zrobić jak najwięcej, zanim wyda się
sprawa traktatu. Jeśli uda nam się przeprowadzić prace między procesami sądowymi, to i tak
będzie lepiej niż nie robić w ogóle nic.
Rano doszedłem do porozumienia z nadzorcami. Do zakończenia procesu zgodzili się
pracować za pół pensji. I tak zarobią na życie, a w dodatku mają wspaniały urlop. Prawie nie
protestowali. Bali się, że zamknę cały ten interes na dobre. Nie, jednak zatrzymam wszystkich
na miejscu. Czy Narrif przekazał ci coś jeszcze? Ayns zaprzeczył ruchem głowy.
- Boi się. Przecież kupił ten numer z ośrodkiem zdrowia. To samo zrobili inni, ale on
decydował i oczywiście muszą teraz zrzucić na kogoś odpowiedzialność. Był wniosek, żeby
wykopać go z rady, ale Fornri zamknął usta wnioskodawcy mówiąc, że gdyby należało karać
wszystkich członków rady, którzy kiedykolwiek popełnili jakiś błąd, wkrótce by się okazało,
że nie ma komu w niej zasiadać. Ale nie sądzę, byśmy od tej chwili zbyt często widywali
Narrif a.
- Szkoda. Mógłby się przydać - rzekł Wembling i ponownie podszedł do okna. - Jedno, co w
tej chwili możemy zrobić, to czekać.
Dwa dni póz
niej Wembling zwolnił połowę robotników. Sławna firma Khorwiss, Qwaanti,
Milo, Byłym i Alaffro, która reprezentowała jego interesy, przysłała mu bowiem wnikliwą
analizę jego sytuacji prawnej. Z analizy tej wynikało, że w przyszłości należy się
prawdopodobnie spodziewać więcej pozwów ze strony adwokatów wynajętych przez
tubylców i że Wembling będzie musiał całkowicie przerwać prace na najbliższe pół roku, jeśli
tubylcy wykorzystają wszystkie możliwości prawne i jeśli starczy im pieniędzy. Wembling
zarządził odesłanie robotników, zatrzymując jedynie geodetów i konserwatorów sprzętu. Sąd
orzekł, że paliki miernicze w żaden sposób nie mogą trwale uszkodzić planety. Wemblingowi
pozwolono wbijać ich tyle, ile mu się podoba, zaś tubylcom zabroniono mu w tym
przeszkadzać. Wembling był zadowolony, gdyż mógł kontynuować wstępne planowanie, a
tym samym strata czasu będzie mniejsza niż oczekiwał.
Ostatnia wiadomość, którą otrzymał, nie była już tak przyjemna. Arica Horta mianowano
zastępcą urzędnika sądowego, żeby mógł oficjalnie informować o sytuacji na Langri. Hort
osobiście przyniósł mu tę wiadomość w formie zawiadomienia podpisanego przez
urzędników sądowych, którzy mieli wkrótce wyjechać.
- Noo! Teraz dopiero będę miał zabawę z parszywym cwaniaczkiem, wysyłającym fałszywe
raporty! - wybuchnął Wembling.
- Na pewno nie - powiedział Hort z szerokim uśmiechem. - Prawdziwe raporty.
Robotnicy wyjechali; czekanie przeciągało się. Kwestię, czy ośrodek wczasowy jest
sposobem wykorzystania zasobów naturalnych, ostatecznie rozstrzygnięto na korzyść
Wemblinga. Ku zaskoczeniu jego adwokatów, Jarnes nie odwołał się od wyroku. Uradowany
Wembling najął nowych robotników, przetransportował ich na Langri i znów zaczął
rozkopywać łąki i lasy, a wtedy Jarnes zaatakował ponownie. Nieoczekiwanie złożył apelację
od wyroku w sprawie wykorzystania zasobów naturalnych do sądu drugiej instancji i chytrze
uniknął obowiązku złożenia kaucji, uzasadniając to tym, że Wembling sprowadził robotników [ Pobierz całość w formacie PDF ]