[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Każda kosteczka wywiędła i sucha
Przez rozciągniętą skórę wyglądała
Prosząc o litość...
KANCLERZ
I nic nie wydała?
%7łOA
NIERZ
Umarła cicho... A na suchej twarzy
Dwa wykopała dołki śmierć kościana
I w obu dołkach stoją łzy.
BALLADYNA
Od rana
Siedzę na sądach, a żaden z nędzarzy
Tak nie pracuje długo i tak znojnie.
Już noc, panowie.
KANCLERZ
Nie... to czarna chmura
Wisi nad zamkiem. Poradz
się spokojnie
Twego sumnienia, czego wartą córa,
Dla której matka taką śmiercią kona?
BALLADYNA
Wy ją osądz
cie.
KANCLERZ
Niech twoja korona
Przybierze blasku sądem sprawiedliwym.
Ona zaprawdę winna ogniem żywym
189
Być obrócona na węgiel piekielny.
Osądz
ją...
WSZYSCY
Osądz
!
KANCLERZ
Jak Bóg nieśmiertelny,
Winna jest sądu.
WSZYSCY
Pociąć ją na ćwierci.
KANCLERZ
Radz
się sumnienia i sądz
.
BALLADYNA
po długim milczeniu
Winna śmierci!
Piorun spada i zabija królowę  wszyscy przerażeni.
KANCLERZ
Król-kobieta piorunem boskim zastrzelony;
Zamiast w koronacyjne bić w pogrzebu dzwony!
KONIEC
190
EPILOG
PUBLICZNOZ


Wywołując
Dziejopis Wawel! Wawel, narodu dziejopis!
WAWEL wychodzi, kłaniając się.
WAWEL
Prześwietna publiczności, oto mój skoropis
Zaczął rzecz wydarzoną wpisywać do kronik.
Przerwaliście mi pracę.
PUBLICZNOZ


Czyjże jesteś stronnik?
WAWEL
Jestem sędzia bezstronny i naoczny świadek.
PUBLICZNOZ


Jakżeś ty piorunowy opisał przypadek?
Powiedz! myśmy widzieli rzecz całą do końca.
WAWEL
Z ziarnka piasku dojść można do obrotu słońca,
Zaciekając się w rzeczy wydarzonej jądrze.
Królowa jak Salomon panowała mądrze,
Więc musiała być mądrą, przy mądrości cnota.
191
PUBLICZNOZ


Panie Wawel, za prędka twych sądów szczodrota.
Było za kulisami stać od pierwszej sceny.
WAWEL
Komponowałem wtenczas nad Popielem treny.
PUBLICZNOZ


Cóż o rodzie królowej?
WAWEL
Z historycznych szczytów
Patrząc, ród jej prowadzę z kraju Obotrytów,
Którzy mięsa nie jedzą. Choć jeden uczonek
Mieni, że pochodziła z kraju Amazonek;
Ale ja mu zarzucam fałsz w kroniki nocie
I dowodzę dowodem, i topię go w błocie.
Obaczycie go piórem zabitego w frunie.
PUBLICZNOS

Cóż powiadasz na piorun?
WAWEL
Sądzę o piorunie,
%7łe kiedy burza bije, trzeba bić we dzwony,
%7łe gałązka laurowa lepsza od korony,
Bo w laur piorun nie bije ani głowie szkodzi.
PUBLICZNOZ


Czy jesteś tego pewny?
WAWEL
Ten, co w laurach chodzi,
Autor niniejszej sztuki, słusznie wam opowie,
192
%7łe odkąd nosi wieniec laurowy na głowie,
Piorun weń nie uderzył.
PUBLICZNOZ


Pochlebiasz, mój łysy,
I królom, i poetom... Idz
precz za kulisy!
KONIEC EPILOGU
193 [ Pobierz całość w formacie PDF ]