[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Na stole w holu leżały pisma  Guardian i  Church Times w
nietkniętych opaskach.
W drodze przypomniałem sobie, że pani Lestrange była u
pułkownika Protheroe w wigilię jego śmierci. Być może w rozmowie
poruszyli coś. co może rzucić teraz światło na zagadkę morderstwa.
Wprowadzono mnie prosto do saloniku, w którym czekała już na
mnie pani Lestrange. Wstała, aby mnie powitać. Znów uderzyła
mnie cudowna atmosfera, którą ta kobieta umiała stwarzać wokół
siebie. Miała na sobie suknię z jakiegoś matowego czarnego
materiału, który podkreślał niezwykłą biel jej cery. Ale twarz jej
nosiła wyraz jakiejś martwoty, tylko oczy płonęły gniewem.
Dostrzegłem w nich błysk jakby napięcia czy też wyczekiwania.
Poza tym pani Lestrange nie zdradzała żadnych oznak podniecenia.
 Bardzo to ładnie, że ksiądz proboszcz przyszedł  rzekła,
podając mi rękę.  Chciałam pomówić z księdzem przedwczoraj, a
potem się rozmyśliłam. Niesłusznie.
 Jak już powiedziałem wtedy, rad będę, jeśli zdołam w czymś
pani pomóc.
 Tak, powiedział to ksiądz proboszcz. I powiedział to ksiądz
takim tonem, jakby to rzeczywiście myślał. A bardzo niewielu ludzi
na tym świecie kiedykolwiek pragnęło szczerze mi dopomóc.
 Trudno mi w to uwierzyć, proszę pani.
 Jednakże to prawda. Większość ludzi& większość mężczyzn, w
każdym razie, myśli zwykle o własnej korzyści.
W głosie jej brzmiała gorycz.
Nie odezwałem się. pani Lestrange więc powiedziała:
 Zechce ksiądz proboszcz usiąść.
Usłuchałem, ona zaś usiadła na fotelu naprzeciwko mnie.
Zastanowiła się chwilę, po czym zaczęła mówić bardzo wolno, z
namysłem, jakby ważąc każde słowo.
 Jestem w bardzo szczególnej sytuacji i chcę księdza proboszcza
prosić o radę. Chodzi o to, że nic wiem, co teraz robić. Przeszłość
jest przeszłością i nic da się jej odrobić. Rozumie mnie ksiądz
proboszcz?
Zanim zdążyłem odpowiedzieć, pokojówka, która mnie
wprowadziła, otworzyła drzwi i powiedziała zaczerwieniona aż po
czubek głowy:
 Przepraszam panią bardzo, ale przyszedł inspektor policji i
mówi, że musi się z panią natychmiast zobaczyć.
Nastąpiła pauza. Na twarzy pani Lestrange nie drgnął żaden
mięsień. Tylko oczy bardzo wolno zamknęły się i otworzyły znowu.
Zdawało się. że coś przełknęła, po czym powiedziała tym samym
spokojnym, dz
więcznym głosem:
 Poproś go tu. Hildo.
Chciałem wstać, ale pani Lestrange ruchem ręki nakazała mi. bym
usiadł.
 Gdyby można prosić& Będę bardzo wdzięczna, jeśli ksiądz
proboszcz zostanie.
Usiadłem znowu.
 Oczywiście, skoro pani sobie życzy  szepnąłem, gdy Slack
wszedł energicznym, wytrenowanym krokiem.
 Dzień dobry pani  rzekł.
 Dzień dobry, panie inspektorze.
W tej chwili inspektor ujrzał mnie i zmarszczył się gniewnie. Nic
ma co do tego najmniejszych wątpliwości
 Slack mnie nie lubi.
 Mam nadzieję, że nie ma pan nic przeciwko temu, aby ksiądz
proboszcz był obecny przy naszej rozmowie.
Inspektorowi nie wypadało odpowiedzieć szczerze.
 N nie  rzekł niechętnie.  Chociaż może byłoby lepiej&
Pani Lestrange nie zwróciła uwagi na te ostatnie słowa.
 Czym mogę panu służyć?  spytała.
  Rzecz się przedstawia następująco, proszę pani. Zamordowano
pułkownika Protheroe i ja prowadzę dochodzenie w tej sprawie.
Pani Lestrange skinęła głową.
 Aby dopełnić formalności, pytam wszystkich mieszkańców
miasteczka, gdzie byli wczoraj wieczorem między szóstą a siódmą
po południu. Powtarzam, że jest to tylko formalność.
Pani Lestrange bynajmniej się tym nie stropiła.
 Pragnie się pan dowiedzieć, gdzie byłam wczoraj między szóstą
a siódmą?
 Tak jest, proszę pani, jeśli pani łaskawa.
 Zaraz&  Pani Lestrange zastanawiała się chwilę.
 Byłam tutaj, w domu.
 O!  Oczy inspektora zabłysły.  A pokojówka pani  ma pani
zdaje się, tylko jedną służącą  może to potwierdzić?
 Nie, Hilda miała wychodne.
 Rozumiem.
 Więc niestety będzie pan musiał uwierzyć mi na słowo 
powiedziała uprzejmie pani Lestrange. [ Pobierz całość w formacie PDF ]