[ Pobierz całość w formacie PDF ]

� Mam cenne skórki, kupicie?  rzucił do właściciela magazynu.
� Jakie?  spytał bez zainteresowania siwiejący mężczyzna.
� Różne: srebrny lis, pumy, karibu...
� Ile chcecie?
� Hurtem, trzysta dolarów.
� Drogo, sir. Teraz zastój. Sami wiecie, co dzieje się na pograniczu.
� Zupełny spokój  uśmiechnął się Moker.  Przyjechałem tu aż z fortu Fox. Indianie siedzą
cicho. Podajcie piwo  poprosił.
Barman podsunął kufel pieniącego się płynu.
� Znacie może Guy Wintersa?  spytał Andy podnosząc do warg naczynie.
� Taki czarny?  rzucił barman.  Bywał tu kiedyś.
� Dawno?
� Ponad miesiąc temu. Dam dwieście dolarów za futerka  zmienił temat rozmowy właściciel
zajazdu.
� Trzysta i ani centa mniej.
� To rezygnuję. *
� Trudno. Do zobaczenia.  Andy odstawił opróżniony kufel, położył na ladzie monetę i opuścił
zajazd.
Słońce wskazywało dopiero południe. Moker postanowił nie zwlekać.
"Mógł przed nocą przebyć około piętnastu mil. Pilno mu było zajrzeć w twarz Wintersa.
Dosiadł konia.
� Już odjeżdżacie?  ze zdziwieniem zagadnął żołnierz przy bramie.
� Obowiązki, sir  odparł Andy z przyjaznym uśmiechem. Zgrzytnęły zasuwy. Moker
pogalopował przed siebie, zbaczając w stronę
zarośli. Tu zatrzymał się na chwilę.
 Hej, Winnepago, będę czekał na ciebie przy pierwszym zakręcie
Missisipi!  zawołał.
Z krzewów wychynął Indianin, podniósł dłoń na znak zrozumienia i natychmiast znikł.
Andy pocwałował dalej brzegiem rzeki. Po godzinie przyhamował konia. Missisipi
skręcała tutaj łagodnym łukiem na' południowy zachód. Rozejrzawszy się wokoło, zsiadł
z wierzchowca i puścił go wolno. Wydobył kromkę chleba. Pożywiał się na wolnej
przestrzeni, czekając na Indianina. Wkrótce nadjechał Winnepago.
 Nie zsiadaj! Porozmawiamy w drodze!  zawołał Andy podchodząc
do swego rumaka.  Birgensa i dziewczyny nie ma w Alton, pojechali do
Saint Louis.
Ruszyli strzemię w strzemię. Moker dokładnie opowiedział czerwono-skóremu o
swych perypetiach i zdobytych informacjach, a %7łółty Liść podzielił się swymi
przeżyciami.
Jechali bez odpoczynku, nie zatrzymując się nawet na noc. Niebo z pyzatym
księżycem sprzyjało podróży. W siodłach spożywali śniadanie, złożone z suchego
prowiantu i kilku łyków wody z manierki, w którą zaopatrzył się Andy. Około południa
ujrzeli gromadę samotnych drzew na brzegu rzeki. W ich cieniu dali wytchnąć
zwierzętom. Winnepago poprowadził je do wodopoju, a Moker przeciągnął się, aż
zatrzeszczały stawy i legł na murawie.
Czwartego dnia od opuszczenia Alton dotarli do Saint Louis.
� Musisz gdzieś tu zostać  powiedział Andy.  Amerykanie patrzą teraz
nieprzychylnie na Indian. Ja rozejrzę się i wówczas zadecydujemy, co wypada czynić.
� Ugh  zgodził się %7łółty Liść.  Biały brat znajdzie mnie nad Ojcem Wód, w tym
rejonie  wskazał ręką.  Rozpoznawczym hasłem będzie trzykrotny głos żaby,
powtarzany w krótkich odstępach czasu.
� Dobrze. Musisz uzbroić się w cierpliwość  odrzekł Andy.  Nie wiem, jak długo
przyjdzie mi zbierać wiadomości.
Uścisnęli sobie dłonie. Czerwonoskóry skręcił ku rzece, a Moker ku miastu.
Andy wielokrotnie bywał w Saint Louis. Mieściła się tutaj, założona przez Francuzów w 1764 roku,
faktoria skupująca futerka dzikich zwierząt. Skierował się wprost do jej magazynów. Korzystnie sprzedał
skórki, które otrzymał za towary w Saukenuk.
Uwolniony od bagażu, ze sporym zwitkiem banknotów, zostawił konia w hotelowej stajni i poszedł do
garnizonu.
Na próżno usiłował dostać się do Williama Clarka  gubernatora i dowódcy warowni. Młody
porucznik, do którego wysłał go wartownik, kategorycznie oświadczył:
 Nie dokuczajcie, sir. Gubernator jest zajęty. Mogę was skierować do
któregoś z oficerów.
Moker właściwie nie miał nic istotnego dla gubernatora. Zabiegał o wizytę tyiko dlatego, aby
wytworzyć wokół swej osoby odpowiednią atmosferę.
 Niech będzie  odparł z rezygnacją i niedbale dodał:  Może do
porucznika Birgensa.
 Znacie go?
� Słyszałem o nim same superlatywy  łgał Moker.
� Jeśli tak, proszę. Bill  zwrócił się do żołnierza pełniącego służbę  zaprowadz
gościa do
porucznika Jeffa i wracaj.
Szli wąską uliczką. Andy szukał gorączkowo w myślach jakiegoś wytłumaczenia swojej wizyty. Co
miał powiedzieć Birgensowi?... Jak go pytać o Indiankę, Wintersa i odległe wypadki nad Zielonym
Jeziorem?... Nieodpowiednio pokierowana rozmowa mogła zakończyć się nieszczęściem.
� Skąd przybyliście?  zagadnął nagle żołnierz.
� Z fortu Fox.
� Dużą mieliście eskortę?
� %7ładnej. Podróżowałem sam.
� Czyżby?  zdumiał się żołnierz.  Przecież granica w ogniu. [ Pobierz całość w formacie PDF ]