Boge Anne Lise Grzech pierworodny 07 Zdrada

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

tem. Sivert i Olaus mieli w szkole wolny tydzień i teraz zniknę�
słowa - powiedział i poczochrał włosy zarumienionego, roz�
li w stodole - Sivert ze skrzypcami pod pachą. Kiedy się dowie�
promienionego Siverta. - On ma wielkie zdolności ten twój
dział, że Martin jest w cygańskim taborze, oczy rozbłysły mu
syn - dodał. - I ja te zdolności odkryłem!
radośnie. Cicho niczym duch zniknął za drzwiami, poszedł do
sypialni i przyniósł swoje skrzypce. Mali i Margrethe rozglądały się po stodole, czy nie znajdą
- Muszę teraz iść do stodoły i zapytać, co Martin ma do po� czegoś do kupienia, dzieci jednak szybko się znudziły i chciały
wiedzenia na temat gry Siverta - powiedziała Mali po dłuższej wracać na podwórze.
chwili. - Ty też chodz, Sivert - powiedziała Mali. - Niedługo musi�
Serce biło jej mocno. Znowu dławił ją śmiertelny strach, że my wracać do domu.
natknie się na Torgrima. Gdyby tak się stało, potrafi stawić te� - No to wracajcie - odparł Sivert. - Ja przecież znam drogę,
mu czoła. Byłoby jednak czymś dziwnym, gdyby nie zaintere� wrócę sam.
sowała się oceną gry Siverta, skoro wszyscy dookoła nie mówią - Sivert, chodz!
o niczym innym. To wołał Olaus. Trzymał coś pod progiem stodoły.
192 193
- Muszę już iść - powiedziała cicho i odwróciła się. - Po�
- Co tam masz? - Sivert pochylił się nad krawędzią i spoglą�
zdrów Karoline, jeśli ją zobaczysz.
dał na dół.
- Oni wędrują innymi drogami, cała jej rodzina - odparł
- Złapałem mysz - wołał Olaus podniecony. - Trzeba zna�
Martin. - Ale oczywiście, jeśli tylko ją spotkam, to przekażę po�
lezć jakieś pudełko, to ją tam wsadzimy.
zdrowienia.
Sivert podniósł się niechętnie.
Mali uniosła lekko spódnicę i biegła pod górę do dworu. Za�
- Puść ją po prostu - powiedział, ale mimo to zszedł do ku�
pomniała o Sivercie, myszy i skrzypcach, i o tym, że chłopiec po�
zyna.
winien razem z nią wrócić do domu. Torgrim nie żyje! Mali jest
Mali rozglądała się dookoła. Margrethe wracała już do do�
wolna!
mu otoczona gromadką dzieci.
- Cieszę się, że myślisz, że Sivert jest zdolny - powiedziała
do Martina. - A co z tamtymi wszystkimi, którzy zwykle jezdzili
Zboże zostało skoszone, powiązane i ustawione do suszenia.
w tym taborze? Ubiegłej jesieni spotkałam na przykład brata Jo,
- Równie dobrze mogliśmy kosić za tydzień - powiedział
tego, który kiedyś dawno temu latem pracował w Stornes, może
Havard, kiedy przyszedł na obiad. - Starzy gospodarze mieli ra�
pamiętasz, że ci o nim opowiadałam? - dodała. - Co się dzieje
cję, kiedy mówili, że zboże jest najbardziej dojrzałe na początku
z tym jego bratem? Torgrim miał chyba na imię.
września. Ale pogoda była taka piękna, więc myślałem...
- Och, to wielka tragedia-odparł Martin i spoważniał. -Tor�
- I nie tylko ty tak myślałeś - wtrącił Aslak, nakładając so�
grim utopił się w zimie.
bie ziemniaków. - Ale powinniśmy byli mieć nadzieję, że pogo�
- Utopił się? - szepnęła Mali i poczuła, że krew odpływa jej
da i susza utrzyma się jeszcze co najmniej przez dwa tygodnie.
z twarzy. - Jak mogło do tego dojść?
Bo to decyduje o jakości ziarna.
- Chciał łowić ryby, ale woda jeszcze dobrze nie zamarzła.
- Tak, to prawda - Havard skinął głową. - Myślę, że w tym
Tak, tak, wszyscy mu mówili, że lód jest niepewny, ale on zawsze
roku przynajmniej część ziarna nie bardzo dojrzała. Najbardziej
robił to, co chciał, ten Torgrim - dodał Martin. - Nie dobiegli�
chyba nadaje się na kaszę, nie uważasz? Tej zimy kasza będzie
śmy do niego na czas, nikt nie mógł mu pomóc. Karoline bar�
szara. Bo zielone ziarno daje szarą kaszę, wiesz o tym.
dzo to przeżyła. Bo przecież znasz Karoline, siostrę Jo i Torgri-
ma? Teraz tylko ona została z całego rodzeństwa.
- A taki był młody - westchnęła Mali. - Tak, przynajmniej
Zamiast jednak słońca i wiatru, na co wszyscy tak bardzo czeka�
wyglądał na bardzo młodego - dodała pospiesznie.
li, przyszedł deszcz. Lało dzień po dniu, przemoczone zboże w ko�
- Masz rację, ledwo skończył dwadzieścia łat - przytakiwał
pach kładło się na ziemi i mężczyzni z każdym dniem byli coraz
Martin, potrząsając głową. - Została po nim wdowa i maleńkie
bardziej zatroskani. Przy obiedzie nastrój panował ponury.
dziecko. Bo ożenił się w tamtym roku pózną jesienią.
W taką właśnie deszczową pogodę wróciło stado z górskich
Mali wolno skinęła głową. Torgrim nie żyje. Jo nie żyje. Nag�
pastwisk. Krowy i owce miały się jeszcze paść koło domu. Mi�
le poczuła, jakby ciężkie brzemię spadło jej z ramion. Teraz ża�
nie trochę czasu, zanim krowy znajdą się w pobliżu zabudowań,
den z nich już tu nie przyjedzie i nie ujawni mojego grzechu, [ Pobierz całość w formacie PDF ]