[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ocenianie drugiego. Otwartość nie polega na wygłaszaniu raniących opinii o
drugim, ale na ujawnianiu swoich uczuć, np. "To mnie cieszy" lub "To
sprawia mi przykrość".
Otwartość jednej strony zwiększa otwartość drugiej, wymaga pewnego
ryzyka, bo mo\
e zostać wykorzystana na szkodę osoby ujawniającej się,
dlatego opiera się na zaufaniu, które z kolei oparte jest na wzajemnej
wierności i uczciwości mał\
eńskiej. Ta otwartość polegająca na zgodności
tego, co się mówi, z tym co się prze\
ywa, daniu się poznać, pokazaniu się
takim, jakim się jest, co się odczuwa i czego oczekuje - nazywa się w
psychologii przezroczystością. To jeden z kluczy do dobrej komunikacji.
Drugim kluczem jest empatia, pomagająca we właściwym zrozumieniu tego, co
się odbiera i wczuwaniu się w rzeczywiste intencje tego, z kim się
rozmawia. Ten moment komunikacji te\
często bywa zakłócany, bo nieraz
własne domysły myli się z faktycznym stanem rzeczy. Interpretowanie
intencji zale\
y w du\
ej mierze od własnych doświadczeń i nastroju chwili,
trzeba więc kontrolować się, czy są prawidłowe.
Dla upewnienia się, czy dobrze zrozumiało się drugiego, potrzebne jest
uzyskiwanie tzw. informacji zwrotnych, czyli po prostu pytanie, czy
"odbiór" jest prawidłowy.
Dobra komunikacja jest podstawowym warunkiem udanego \
ycia seksualnego,
ale tak\
e bardzo wa\
nym czynnikiem szczęścia w mał\
eństwie. Mał\
onkowie w
związkach nieszczęśliwych nie są spontaniczni w wyra\
aniu swoich myśli,
mówią aluzjami, a część spraw ukrywają, co powoduje u drugiej strony
reakcje obronne i na zasadzie sprzę\
enia zwrotnego pogłębia nieszczerość.
Komunikacja w mał\
eństwach szczęśliwych zwiększa wzajemne poznanie,
informacje bezsłowne, np. ton głosu, są zgodne z wypowiadanymi słowami,
wymiana informacji jest częsta, problemy mał\
eńskie traktowane są
konkretnie i bez aluzji, partnerzy zwracają się wprost do siebie, a kontakt
słowny nie jest jedyną formą porozumiewania się. Mał\
onkowie są zdolni
wyrazić swój osobisty punkt widzenia bez kwestionowania wspólnoty. Poniewa\

wzajemna miłość i wspólne \
ycie są bazą stałą i niepodwa\
alną, mogą śmiało
ukazać ró\
nice zdań.
Taka komunikacja daje mał\
onkom du\
o zadowolenia, dostarcza okazji do
wspólnego podejmowania decyzji i rozwiązywania konfliktów, zwiększa
poczucie wspólnoty.
Rozwój miłości w mał\
eństwie
Umiejętność miłości rozwija się przechodząc ró\
ne etapy. Dziecko,
początkowo zupełnie egocentryczne, uczy się kolejno zwrócenia ku innym
osobom, wczucia się w ich potrzeby, podejmowania za nie odpowiedzialności.
Na tym etapie rozwoju sztuki miłości jest się ju\
dojrzałym do mał\
eństwa,
nie jest to jednak w ewolucji kontaktów między kobietą a mę\
czyzną moment
szczytowy. Tak jak miłość dziecięca nie jest jeszcze wystarczającą podstawą
do mał\
eństwa, tak miłość, którą mo\
na uwa\
ać za dojrzałą na etapie ślubu,
byłaby niedojrzała w dziesięć lat póz
niej, jeśliby się nie zmieniła. I jest
wielkim błędem \
yczenie nowo\
eńcom: "śeby się kochali zawsze tak samo jak
dziś" albo ich postanowienie: "Nasza miłość nigdy się nie zmieni".
Miłość powinna się zmieniać i rosnąć razem z człowiekiem i dlatego równie
błędne są często kierowane do młodych par przestrogi uprzedzające ich:
"Miłość minie, ale mo\
e zostać przyjaz
ń". Miłość nie musi mijać, gdy\
jest
czymś danym z zewnątrz, jakąś siłą niezale\
ną od człowieka. Jest tym, co
się dzieje między dwojgiem ludzi, a więc właśnie od nich zale\
y. Trudność
polega na tym, \
e zale\
y od obu stron naraz i obie strony muszą wykazywać
pewną wstępną dojrzałość i pragnienie dalszego rozwoju. Dlatego, choć jest
rzeczą zupełnie naturalną, \
e w okresie narzeczeńskim miłość wyra\
a się
przede wszystkim w pragnieniu przebywania ze sobą, warto jednak ju\
wtedy
zastanowić się, czy istnieją poza tym jakieś wartości, które są dla obojga
wspólne. Ten wspólny cel "poza sobą wzajemnie" jest jeszcze mglisty, ale on
właśnie w przyszłości umo\
liwi przejście na wy\
szy poziom rozwoju.
Z
lub, choć nie powinien być szczytowym momentem w całym rozwoju miłości
między dwojgiem ludzi, jest rozpoczęciem nowego etapu, w którym nabyta
wcześniej umiejętność podejmowania odpowiedzialności zaczyna się
konkretyzować i sprawdzać w odniesieniu do współmał\
onka. Jest momentem, w
którym za osobę, wybraną ze względu na uczuciowe w niej upodobanie,
podejmuje się trwałą odpowiedzialność. Oczywiście ju\
wcześniej istnieje
odpowiedzialność za człowieka, z którym się styka, ale właśnie decyzja
podjęcia odpowiedzialności na zawsze jest akcentem, który - dodany do
wcześniejszego upodobania - zmienia miłość narzeczeńską w mał\
eńską.
Teraz dominującym prze\
yciem jest radość z bycia ze sobą i na tym etapie
stanowi to właściwy poziom rozwoju. Ale po jakimś czasie para ludzi, dla
której jedynym wspólnym celem byłoby przebywanie ze sobą, wydawałaby się
śmieszna, a im samym groziłaby nuda. By tego uniknąć, potrzebne jest nie
tylko bycie razem, ale wspólne działanie. Jego cel mo\
e być bardzo ró\
ny -
najczęściej staje się nim dziecko. We wzajemnej pomocy i pracy dla
wspólnego celu miłość mał\
eńska rozwija się dalej.
I ten etap jednak nie mo\
e trwać zbyt długo. Rodzice powinni mieć coś, co
ich łączy niezale\
nie od dzieci. Powinni w okresie wielkiego zaabsorbowania [ Pobierz całość w formacie PDF ]