Brenden Laila Hannah 14 Ĺmiertelny Cios

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- To szaleniec. Całkiem postradał rozum. - �shild odgarnęła włosy z czoła i zacisnęła pięść.
- Pierwsze, co zrobię, gdy wrócimy do wsi, to zwrócę się do lensmana, żeby wyrzucił �smunda ze
wsi. Nie chcę, by wszyscy mnie wytykali palcami z powodu brata.
Zielona spódnica pozwijała się wokół ud �shild, a guziki koszuli porozpinały przy szyi. I
chociaż jedna z pończoch zsunęła się i zrolowała na łydce, a fartuch wisiał jak ścierka, Ole miał
ochotę krzyczeć ze szczęścia i przypływu miłości.
- �shild, kocham cię! Dziękuję, że jesteś taka dzielna.
- Cii. Dzieci mogą usłyszeć. - �shild jeszcze nigdy nie widziała męża tak rozpromienionego
i zrozumiała, że naprawdę poważnie się o nią martwił.
- Dzieci płuczą pranie i bawią się przy strumieniu. - Ole uklęknął w łóżku i pocałował
�shild w usta. - Jesteś cudowna!
�shild popatrzyła po sobie i musiała się roześmiać. Tak się wierciła, żeby się uwolnić, że
chyba tylko przez przypadek miała jeszcze na sobie ubranie.
- Opowiedz mi, co się stało - poprosił Ole i spoważniał. Z �smundem nie było żartów.
- Chodzmy najpierw do izby. - �shild wstała i poprawiła ubranie. Z kieszeni fartucha
wystawał jej grzebień; szyb ko uczesała włosy. Ole w tym czasie odryglował drzwi, żeby dzieci nie
musiały wchodzić oknem do własnego domu.
- Znowu naprzykrzał się o wódkę i spadek po ojcu - zaczęła �shild. Aapczywie napiła się
wody z czerpaka, który podał jej Ole. - Widzisz, że przeszukał szuflady i półki, ale chata jest
nieduża, bez zakamarków, więc szybko się zorientował, że nie ukryliśmy alkoholu. Co chwila
podbiegał do okna i wyglądał, czy nikt nie idzie. Mruczał coś, że go zlinczują.
- I się nie mylił - zgodził się Ole. - Gdyby tych dwóch chłopów go dostało w swoje ręce,
zanim się tu ukrył, dziś wieczorem nie dałby rady utrzymać się na nogach, to pewne.
- Co takiego zrobił?
- Ukradł kilka lisich skór i lekarstwo starego Kvama, teścia Eivinda.
- Wpadł w poważne tarapaty - stwierdziła �shild. - Skosił całe siano, nie myśląc o tym, jak
je przechować. Konia Bj�berga pewnie zajezdził na śmierć. Mówił też, że ma spore długi.
Wszystko, co zobaczy, a co nadaje się do sprzedania, próbuje sobie przywłaszczyć. - �shild upiła
duży łyk wody i westchnęła. - Ale każdy grosz wydaje na gorzałkę i w ten sposób nigdy nie zdoła
spłacić tego, co jest winien.
- A tym bardziej zająć się gospodarstwem w odpowiedzialny sposób - dodał Ole. - Twój brat
jest skazany na wieczną tułaczkę, bo nikt przez dłuższy czas nie będzie tolerował kogoś takiego.
�shild machnęła ręką, widząc, że Ole ma ochotę przeprosić ją za swoje słowa. Nie
sprawiało jej przykrości, że słyszy prawdę o bracie. Martwiło ją coś innego.
- �smund powiedział, że zamierza poślubić Kaję Teigen z Grondale. Myślisz, że to prawda?
- spytała.
Ole drgnął. To niemożliwe. Czyżby jednak ten ograniczony ojciec dziewczyny zgodził się
na ślub? Czy też może �smund grozbą wymusił jego zgodę?
-Jeżeli stary Teigen tak powiedział, może do tego dojść. Ale wiem na pewno, że Kaja sama
nigdy dobrowolnie nie wyjdzie za �smunda. Ożenek z Kają to dla �smunda sposób na pozostanie
we wsi. Nikt nie przegoni żonatego mężczyzny, a może i ojca, z jego własnego domu. Jeżeli zdobę-
dzie akt ślubu, zostanie we wsi.
- Już skończyliśmy! - Sebj�rg zawołała najgłośniej i pierwsza stanęła w drzwiach. - Rzeczy
już wiszą.
- Jesteście bardzo dzielni - pochwaliła �shild. - Wypłukaliście i jeszcze rozwiesiliście
pranie, to nie byle co. Myślę, że tej zimy należą się wam nowe sukienki.
- Mam nadzieję, że nie mnie - rzekł Knut z powagą, lecz w jego oczach pojawił się
żartobliwy błysk i �shild roześmiała się.
- Tobie może się przydadzą nowe spodnie i kurtka.
- A co ja dostanę? - przekomarzał się Ole.
- Hm, możliwe, że dla ciebie będzie nowa czapka - zachichotała �shild. - W tej, którą nosisz
na co dzień, niedługo nie będziesz się mógł pokazać ludziom.
Wszyscy skierowali wzrok na koniec stołu, gdzie leżało niebieskie, zmechacone i
zniszczone zawiniątko, i wybuchnęli śmiechem. Wprawdzie czapka nie przedstawiała pięknego
widoku, ale nie musiała być ładna, najważniejsze, że dobrze służyła.
- Myślę, że każde z was czegoś potrzebuje - stwierdziła �shild. - Ile jeszcze dachu do
pokrycia wam zostało?
Racja, dach, Ole całkiem o tym zapomniał. Wstał i szturchnął Knuta w bok. Jego niebieska
robocza koszula była tego samego koloru co koszula syna i obaj zlewali się w jedno w mrocznej
sypialni.
- Wykopiemy jeszcze parę kawałków torfu, zanim skończymy na dziś. Idziesz?
Ojciec i syn zniknęli i poszli dalej kopać, a dziewczynki zostały z matką. �shild
postanowiła, że zrobi coś dobrego na kolację, i zwróciła się z uśmiechem do córek.
- Upieczemy dziś racuchy? [ Pobierz całość w formacie PDF ]