[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Miejscowi postrzegali go jako ºniegroznego dziwakaº. Pytali go, kiedy zamierza skoÅ„czyć
z wygłupianiem się z opowiastkami i zabierze się za prawdziwą pracę, chociaż w
rzeczywistości pracował dłużej i robił więcej pieniędzy, niż większość mieszkańców
Cross Plains. Ale mimo wrogiego nastawienia środowiska, uparcie tkwił w Cross Plains.
W 1932 roku Howard wydał na świat swego najbardziej udanego bohatera: Conana
z Cymmerii. Pisał:
ºMoże siÄ™ wydać nierealne Å‚Ä…czenie pojÄ™cia ºrealizmº z Conanem, ale w
rzeczywistości pomijając jego nadprzyrodzone przygody jest najbardziej realistyczną
postacią, jaką kiedykolwiek wymyśliłem. Stanowi po prostu kombinację paru ludzi,
których znałem i sądzę, że to właśnie dlatego wydawało mi się, że wkroczył w pełni
ukształtowany do mojej wyobrazni, gdy napisałem pierwsze zalążki jego sagi. Jakiś
mechanizm w mojej podświadomości przejął dominujące cechy rozmaitych łowców nagród,
rewolwerowców, przemytników, robotników z naftowych odwiertów, hazardzistów i
uczciwych ludzi, z którymi miałem kiedykolwiek kontakt i łącząc ich wszystkich w jedno,
stworzyÅ‚em amalgamat, który ochrzciÅ‚em Conanem z Cymmerii.º3
Płodząc Conana, Howard wykreował dla niego cały świat. Przyjął, że około 12.000
lat temu, po zatopieniu Atlantydy, ale przed pierwszymi zapisami historii nastał Wiek
Hyboriański, kiedy to:
101
Conan i Skarb Tranicosa
& błyszczące królestwa rozciągały się wzdłuż i wszerz na całym świecie, niczym
błękitne kobierce pod gwiazdami Nemedia, Ophir, Brythunia, Hyperborea, Zamora z jej
ciemnowłosymi kobietami i wieżami nawiedzonymi przez pajęcze tajemnice, Zingara ze
swą kawalerią, Koth graniczący z pasterskimi ziemiami Shemu, Stygia pełna skrytych
pośród cieni grobowców, Hyrkania, gdzie jezdzcy nosili stal, jedwab i złoto. Ale
najdumniejszym królestwem ze wszystkich była Aquilonia, rządząca niepodzielnie na
wyśnionym Zachodzie.
Conan stanowił rozwinięcie króla Kulla oraz idealizację samego Howarda: gigantyczny
barbarzyńca poszukiwacz przygód z północnej krainy Cymmerii, który po całym życiu
pełnym brodzenia w strumieniach krwi i zwyciężania wrogów zarówno naturalnych, jak i
nieziemskich, staje się królem Aquilonii.
Howard przedstawiał całe życie Conana, od narodzin do starości i sprawiał, że
rozwijał się on i starzał, jak normalny człowiek. Z początku, Conan jest jedynie
bezprawnym, lekkomyślnym, nieodpowiedzialnym, drapieżnym młodzieniaszkiem
posiadającym niewiele zalet poza swą odwagą, lojalnością w stosunku do paru przyjaciół
i szorstką, zapalczywą gotowością do kontaktów z kobietami. Z czasem uczy się nie tylko
ostrożności i sprytu, ale również solidności i odpowiedzialności, aż wreszcie, gdy osiąga
wiek średni i jest dość dojrzały, by stać się dobrym królem. Stoi to w przeciwieństwie do
innych bohaterów fantasy takich, jak postaci z Homera, czy P.G. Wodehouse¹a, którzy
posiadają godną pozazdroszczenia zdolność pozostawania w tym samym wieku przez
dobre kilkadziesiÄ…t lat.
Jako samouk osiÄ…gnÄ…Å‚ Howard wyjÄ…tkowo wypracowany i elokwentny styl pisania.
Pisał krótkimi lub średnio długimi zdaniami o prostej konstrukcji, podobnie jak inni,
nauczeni hemingway¹owskÄ… rewolucjÄ… lat trzydziestych. PotrafiÅ‚ zbudować wrażenie
wielce barwnej i bogatej sceny jedynie przez oszczędne stosowanie spowalniających akcję
przymiotników i przysłówków. ByÅ‚ zwolennikiem ºdobrze utkanej opowieÅ›ciº, w
odróżnieniu od pisania wedle szkoÅ‚y ºplasterków życiaº. Utwory pisane obydwoma
stylami znajdujÄ… w literaturze swe miejsce, ale dla czystej, eskapistycznej rozrywki, a tym
wszak miały być powieści Howarda, pierwszy z nich wydaje się bardziej odpowiedni.
102
Conan i Skarb Tranicosa
Howard pisarz miał swoje wady i zalety. Te pierwsze spowodowane były zwykle
pośpiechem. Z tego właśnie powodu jego opowieści zawierają wiele nieścisłości i
bezmyślnych lapsusów. Miał tendencję do powtarzania pewnych elementów w każdym
opowiadaniu: walka z gigantycznym wężem (Howard nienawidził tych gadzin), albo
małpoludem, rozległe miasto z zielonego kamienia zbudowane na planie Pentagramu,
latający potwór w postaci skrzydlatej małpy lub demona.
Krytycy wskazywali również na jego niedojrzałość w przedstawianiu stosunków
międzyludzkich, szczególnie jeśli chodzi o podejście jego bohaterów do kobiet i przemoc,
wszechobecną w jego opowieściach. Conan kroczy dumnie przez hyboriańskie krainy,
przelatując jedną chętną dziewkę za drugą, ale kobiety pozostają postrzegane jako zwykłe
zabawki. Prawda, w końcu Conan poślubia swą królową, fakt ten jednakże jest raczej
epilogicznym domysłem. Najprawdopodobniej, jako mały chłopiec Howard czuł się
nieswojo w konfrontacji z miłością, kiedy oglądając western, patrzył zdegustowany, jak
główny bohater całuje bohaterkę zamiast swego konia. Ponadto, jeden z jego krytyków
tak bardzo zszokował się rozbryzgującą się krwią, że nazwał opowieści Howarda
ºprojekcjÄ… niedojrzaÅ‚ych fantazji rozszczepionego umysÅ‚u w logiczny sposób
przecierajÄ…cych drogÄ™ ku schizofrenii.º
Co jednak wydaje się przesadnym rozlewem krwi i niedojrzałością emocjonalną,
stanowiło normę dla czytadeł współczesnych Howardowi. Pisarze nie uważali za swój
obowiązek obarczania swych bohaterów świadomością społeczną, sympatyzowania z
[ Pobierz całość w formacie PDF ]