[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Gdy rozdzielano pomiędzy Apostołów krainy, do których mieli nieść naukę
Chrystusa, Jakub wylosował Indie (Malan - Lidię) a Jan Apostoł -Dację (Malan
- Azję). Na to Jakub błagał Piotra, aby on udał się tam z nim, na co Piotr mu
odpowiedział, \
e z rozkazu Pana ma zaprowadzić kolejno wszystkich
Apostołów do ich krain.
Idąc drogą rozprawiali o sprawach Bo\
ych, i \
e mają iść z pośpiechem, aby
głosić słowo Bo\
e. Po drodze spotkali Chrystusa w postaci pięknego
młodzieńca, który ich utwierdził w wierze, szczególnie zaś dodał otuchy
Jakubowi, obiecując mu nagrodę za jego pracę. Gdy zaś Pan odszedł, twarze
Apostołów jaśniały jak słońce.
Gdy weszli do miasta spotkali niewidomego, który dowiedziawszy się, \
e są
oni Apostołami, błagał ich głośno, aby go uzdrowili. Jakub pragnął, by go
uzdrowił Piotr; ten jednak mu przypomniał, \
e to jest jego miasto. Jakub więc
poprosił Piotra o błogosławieństwo, a gdy on mu jego udzielił, Jakub zapytał
niewidomego, czy wierzy w Pana ukrzy\
owanego. Gdy zaś niewidomy wyznał
swoją wiarę, Jakub przywrócił mu wzrok.
Na ten widok część ludu chwaliła Boga, inni natomiast uznali ich za
czarowników i udali się do naczelnika miasta, który kazał ich postawić przed
sędziami. Gdy przyszli Apostołowie i powiedzieli, \
e są uczniami Jezusa,
sędziowie zawołali, \
e od dawna ju\
słyszeli o Jezusie i posłanych przez niego
dwunastu czarownikach; kazali ich związać i ciągnąć po ulicach miasta. Ale
więzy opadły z nich, a \
ołnierzom dr\
ały ręce i stali się jakoby skamieniali.
Apostołowie na to powiedzieli, \
e nie są czarownikami, ale sługami Boga, a na
zło mają odpowiadać dobrem - uzdrowili więc \
ołnierzy, którym uschły ręce.
Na widok tego lud zawołał, \
e jeden jest Bóg, którego głoszą Apostołowie.
Jednym z sędziów był Teofil, którego syn miał bezwładne nogi. Ten zaprosił
Apostołów, mając nadzieję, \
e oni uzdrowią mu syna. Po modlitwie Jakub
*
Streszczenie na podstawie E.A.W. BUDGE, The Contendings of the Apostles, 2,
London 1935, 294-303; por. The Conflict of the Holy Apostles, trans. S.C. Malan,
London 1871, 171-178 (Dzieje), 178-181 (Męczeństwo).
83
Legenda św. Jakuba Większego______________________________________
nakazał chłopcu w imię Jezusa powstać i chodzić jak inni: on więc wstał i
chodził. Widząc to sędzia padł do stóp Apostołom, zaprosił ich do swego domu
i wysłał chłopca, by o tym powiedział matce. Ona zaś, widząc go zdrowego,
zawołała, \
e nie ma innego Boga, poza tym, który uzdrowił jej syna.
A gdy oni weszli do domu sędziego Teofila, upadły i potrzaskały się
wszystkie posągi bo\
ków, które były w domu, co utwierdziło wiarę sędziego i
jego \
ony. Przynieśli więc Apostołom bogate dary, ale oni ich nie przyjęli i
nakazali je rozdać je wdowom i sierotom.
Po posiłku Teofil poprosił Apostołów, aby oni ich ochrzcili. Jakub więc,
widząc ich wiarę udzielił chrztu trzydziestu osobom. Następnie lud zgromadził
się na wielkim placu, a Apostołowie głosili naukę Jezusa: Jakub czytał księgi
Prawa i Proroków, a Piotr przekładał je na ich język. Nawrócili się i sędziowie i
lud. Apostołowie zaś poszli równie\
do innych miast i tam te\
głosili naukę
Chrystusa i chrzcili ludzi. Zbudowali oni równie\
kościół, gdzie sprawowali
Z
więte Tajemnice, ustanowili diakonów, kapłanów i biskupa.
3b. Męczeństwo św. Jakuba Syna Zebedeusza, Apostoła Pana Jezusa
Chrystusa, który został umęczony dnia siedemnastego miesiąca Miyazia*
(BHO 418)
Jakub Apostoł głosił naukę Bo\
ą dwunastu pokoleniom \
yjącym w
rozproszeniu wśród pogan170, które oddawały się bałwochwalstwu171. Wszystkie
one były poddane Herodowi, któremu zdawały sprawę z działalności i płaciły
podatki. Jakub zaś głosił naukę w ich językach, bowiem za sprawą Ducha
Z
więtego znał on języki nie tylko tych ludów, lecz równie\
mowę ptaków,
zwierząt domowych i drapie\
ników, i z nimi rozmawiał.
Tym właśnie ludom głosił Jakub naukę o Bogu, Jego Synu Jezusie
Chrystusie i Duchu Z
więtym, który będzie sądził ludzi. Przypominał te\

królom, by dzielili się swoim majątkiem z ubogimi. Nauczanie Jakuba odnosiło
skutki, a wiara się utwierdzała. On zaś budował Kościoły we wszystkich ich
krajach, chrzcił ich, nauczał odwrócić się od błędów i przygotowywał do
przyjęcia Ciała i Krwi Pańskiej. Nakazał im równie\
płacić podatków i
wszystkie pokolenia, posłuszne Jakubowi, niosły do Kościoła swoje
pierwociny. Jednak Herod dowiedział się, \
e przybył Jakub i nakazuje składać
dary Jezusowi Chrystusowi, Królowie ziemi, a nie Herodowi ani cesarzowi
Neronowi, któremu on podlegał.
Kazał więc sprowadzić Jakuba i zapytał go, komu on zawierzył. Ten zaś
*
Według tego samego z
ródła co powy\
ej.
170
Por. Jk 1,1, a więc pomylono obydwu Jaubów.
171
Autor zupełnie nie zna kontekstu historycznego - śydzi nie oddawali się bałwo-
chwalstwu.
84
____________________________________________Ks. Marek Starowieyski
odpowiedział, \
e podlega Jezusowi Chrystusowi, Bogu chrześcijan i Panu
wszechświata. Gdy więc Neron i Herod usłyszeli, \
e Jakub lekcewa\
y ich rządy
i umniejsza ich dobra, powstał pewien człowiek i uciął głowę Jakuba. To miało
miejsce 17 Miyazia (kwietnia), a pochowali go w Kot w Marmreke (jeden
rękopis: Batke; Malan: w Bagde i Make).
*
4. List papie\
a Leona
(BHL 4068)
Niech nikt nie sądzi, \
e chodzi tu o Jakuba, który miał przydomek "Alfeusza"
albo "Sprawiedliwy"172, który został strącony przez faryzeuszy z wierzchołku
świątyni, któremu roztrzaskano głowę wałkiem foluszniczym i którego
pochowano koło świątyni173. Chodzi tu o Jakuba, syna Zebedeusza, brata Jana
Apostoła i Ewangelisty, któremu ścięto głowę na rozkaz Heroda Tetrarchy174 w
Jerozolimie i tam te\
go pochowano. Następnie jego uczniowie zabrali jego
kości i zanieśli a\
nad morze, zło\
yli je na statku i razem z nimi wypłynęli na
morze. śeglowali przez sześć dni morzem bez u\
ycia wioseł, gdy\
ręka Bo\
a ich
prowadziła. Siódmego dnia wylądowali na brzegu morza między Ulia a Sara, w
miejscu nazywanym Iria, między dwoma rzekami zwanymi Bisra. Poniewa\

słońce chyliło się ku zachodowi, zabrano stamtąd święte ciało. Uczniowie z
płaczem, prosząc Boga o przebaczenie oddalili się [od tego miejsca] na
dwanaście mil i tam zło\
yli do grobu jego święte ciało pod łukami
marmurowymi (?). Uczniów zaś, którzy wraz z nim wypłynęli na morze, było
siedmiu.
śyła wtedy w tym czasie pewna kobieta imieniem Luparia, która mieszkała [ Pobierz całość w formacie PDF ]